NIETZSCHE AĞLADIĞINDA BEN GÜLÜYORDUM








26 Mayıs 2013 Pazar

KISA HİKAYE ( 2 )

     Adam kollarını açmış, çocuğun ona doğru koşmasını bekliyordu. Çocuk duraksadı. Adam '' Tam da burada bana doğru koşman gerekiyor evlat'' dedi. Çocuk yüzünde o kocaman gülümsemesi ile adama doğru koşmaya başladı. Adam, çocuğu tuttuğu gibi havalandırdı ve kendi etrafında dönmeye başladı. Çocuk mutluluktan ayakları yerden kesilmiş gibi hissediyordu. Adam durduktan sonra çocuğun boyuna gelebilmek için eğildi ve gözlerine bakarak; '' Bir daha benden habersiz uzaklaşmak yok. Kaybettim sandım seni. Çok korkuttun gerçekten beni. Anlıyor musun? Bir daha yanımdan ayrılmak yok! '' dedi. Çocuk, endişeli gözlerle babasına bakarken kafasını aşağı yukarı yavaşça sallamakla yetindi. Adam sanki bir daha hiç bırakmayacakmış gibi çocuğun elini tuttu. Eve doğru yola koyuldular.

     Mevsimler değişti. Nice kışlar yaza döndü, yazlar da kışa. Böyle böyle yıllar geçti. Telaşlı telaşlı bir adam parkta dolanıyordu. Sonra birden durdu ve öfkeyle ağacın dibindeki gölgeye çökmüş yaşlı adama doğru ilerledi. Yaşlı adamla aynı hizaya gelebilmek için eğildi ve gözlerine bakarak '' Neredeydin sen. Kayboldun diye aklım gitti. Kaç kere yalnız başına dışarı çıkmaman gerektiğini söylemedim mi baba sana?. Biliyorsun hafızan eskisi gibi değil. Dönüş yolunu unutuyorsun. Sana bir şey olsa ne yaparım ben.'' diye adama öfkeyle söylendi. Aslında öfkelendiği yaşlı adam değil, kendisiydi. Babasına göz kulak olamadığı için kendisine kızgındı adam. Yaşlı adam endişeli gözlerle çocuğuna bakarak kafasını aşağı yukarı yavaşça sallamakla yetindi. Adam sanki hiç bırakmayacakmış gibi babasının elini tuttu. Eve doğru yola koyuldular. İhtiyar adam çocuğunun elinden tutmuş eve doğru yürürken bir an aklından seneler önce aynı durumda kaybolduğu için endişelendiği çocuğunun, şimdi aynı endişe ile kendi elini sıkıca nasıl kavradığını düşünerek, gözlerinden süzülen ince yaşlarla yürümeye devam etti.

Not: İnsan çoğu zaman hayatta ne ekerse onu biçiyor. İstisnalar kaideyi bozmaz elbette. Bunu vurgulama çalıştım elim döndüğünce. Aile bağlarının, ayakkabı bağlarından bir farkı olduğunu hatırlamak gerek sıklıkla.



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder