Sahipsiz bir atkı buldum geçen gece; yazın ortasıydı üstelik! Kim bir insanı yazın ortasında üşümeye terk eder diye düsündüm. Yalnızlık bazen üşütür; biliyordum. O halde yalnızlığı bu suçu işlemeye azmettiren bir de suçlu vardı ortada.
Yalnızlık, yazın ortasında anadan doğma bir kış yaşatır ki, rüzgar bile arabesk tondan başlar çalmaya. Dost olarak bir duble rakıya sarılırsın, fakat fırtınalı havada denize açılmıssındır haberin yoktur. Sen bu gece rakıiçmedin değil mi? Bu şişenin burada olması tamamen tesadüf!
Seni hiç tanımıyorum. Bu yüzden adını Alaz koydum, bu sarı sıcak yaz gecesi gibi.
Sıcak bir yaz gecesi bir banka bıraktiğın atkı yeniden kalabaliğa karısacak bir umuda tutunduğuna inanmam için yalvarıyor. Aksi halde deniz bu kadar durgun ve yıldızlar üzerine yağarken, ne diye atkını buraya ve bardağını yarım bırakıp gitmiş olabilirsin ki? Deniz bu... Denize güven olmaz ki!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder