AKILLARA DURGUNLUK VEREN BİR OLAY

     Bu sabah akıllara durgunluk veren bir olay yaşandı. Akıllar duruldu, duruldu ve sonunda o kadar çok duruldu ki, neredeyse durma noktasına geldi. Herkes zombi gibi dolaşmaya başladı. Bu kadar durgunluk çoktu tabi. Bir şok gerekiyordu. Cebimden çıkardığım hakemlik yıllarından kalan düdüğü ötürmeye başladım. Sokak sokak gezerek öttürüyordum. Tüm durgun akıllara şenlik getirecektim. Niyetim öyle temizdi. Çevreye verdiğim rahatsızlığı önemsemiyordum. En sonunda bir çıkmaz sokağa geldim. Geri dönmek için arkamı döndüğümde köşeye sıkıştığımı anlamıştım. Zombiler üzerime geliyorlardı. Ağır ağır bana doğru yaklaşıyorlardı. Anlaşılan düdük işe yaramamıştı. Hakemken de nefret ederdim bu düdükten zaten. Kartlarım yanımda olsaydı keşke diye geçirdim içimden.Neyse!

     Çıkmaz sokak ve zombilerle aramda nereden baksan iki yüz metre vardı. Şu akıllara durgunluk veren olayın ne olduğunu bulursam insanların da bu durumdan kurtarabilirdim. Sabah saatlerinde akıllara durgunluk veren ne olabilirdi ki? Yüz elli metre kaldı.

     Çıkardığım gibi telefonu kanalı aradım. Haber spikeri kızı istedim telefona. Çok acil olduğunu söyledim. Canlı yayında olduğu için bağlamadılar. Yüz metre kaldı.

     Başka bir çözüm bulmalıydım. Dikkatlerini dağıtacak bir şey... Bulamadım. Panik halinde benim akılda durgunluk yaşıyormuş onu öğrendim. Yetmiş metre kaldı.

     Belediye'yi aradım. ''Yahu,'' dedim. ''Sene olmuş 2015 hala çıkmaz sokak yapıyorsunuz. Utanmıyor musunuz?'' Bunun üzerine ''Gelin bir kahve içelim, sorunu çözelim. Biz sizi seviyoruz, size karşı boş değiliz,'' dediler. Onların da akılları durulmuştu anlaşılan; kapadım bu yüzden telefonu. Altmış metre kaldı.

     İşte o an bir şeyi anladım. Bu benim hikayemdi. Akıl tutulması yaşayan zombiler bana doğru gelirken, belediyeden yardım bekleme fikrinin çaresizliğine kapılmaktansa, kendi süper kahramanımın imdadıma yetişmesini sağlayabilirdim. O dakika gök yüzünden aşağı Sokak-man indi. Çıkmaz sokağın adını değiştirdi. Sokak açıldı. Açılışı devlet büyükleri yaptı. Zombiler de alkış tuttular. Sonra tüm durgun akıllı zombilere kış geliyor diye kömür dağıttılar. Benim düdüğün yapamadığını kömür yapmıştı. Mucizevi bir buluştu bu. Tüm durgun akıllılar çocuklar gibi şen, evlerine dağıldılar.

     Gün kurtulmuş, her şey yoluna girmişti. Tuhaf bir sabah, tuhaf bir şekilde öğleye bağlanmıştı.