NIETZSCHE AĞLADIĞINDA BEN GÜLÜYORDUM








28 Ekim 2015 Çarşamba

ŞİİR

Keşke 2009 yazında karşılaşsaydı bakışlarımız.
Henüz saçların siyah ve dalgalıyken.
Bakışların mağrur,
Öfken çocuksuyken...

Uzun zaman önceki bir hatırayı avuçlar gibi
Yaslansaydı yine avuç için çenene,
Pencereden sızan ışık
Yüzüne gölgeden parmaklıklar çizseydi.

Bugün gibi aklımda olurdu.
Bugün gibi berrak.

Bir an gelir,
Hüznün yarısı yüzüne,
Yarısı ellerine çökerdi,
Aynaların diline düşerdin

Dün gibi uzak olurdu.
Dün gibi karanlık.



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder